Limeryk (ang. limerick, od miasta Luimneach w Irlandii) — miniaturka liryczna; nonsensowny, groteskowy, wierszyk o skodyfikowanej budowie:
• pięć wersów o ustalonej liczbie sylab akcentowanych (w klasycznym limeryku wersy I, II i V liczą po trzy zestroje, a wersy III i IV – po dwa)
• układ rymów aabba,
• trzeci i czwarty wers krótsze od pozostałych (zwykle o 2-3 sylaby),
• nazwa geograficzna w klauzuli pierwszego wersu (podstawa rymu a).
Pod względem treści limeryk jest rymowaną anegdotą, ma też zwykle stały układ narracji:
• wprowadzenie bohatera i miejsca, w którym dzieje się akcja, w pierwszym wersie,
• zawiązanie akcji w wersie drugim (często wprowadzony jest tu drugi bohater),
• krótsze wersy trzeci i czwarty to kulminacja wątku dramatycznego,
• zaskakujące, najlepiej absurdalne rozwiązanie w wersie ostatnim.
Jeżeli Szanowny Czytelnik jeszcze nie uciekł, gdzie pieprz rośnie po tym nudnawym wstępie, to gratuluję i spróbuję udowodnić na przykładach, że nawet tak restrykcyjna formuła nie stanowi przeszkody do tworzenia dzieł wielkich, w serce i pamięć zapadających. Pod warunkiem, że jest się Wisławą Szymborską, Julianem Tuwimem lub Maciejem Słomczyńskim.
Limeryków ciekawi Czytelnicy znajdą je w ‘Kąciku poetyckim’.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz