budzimy się w słowach 1
Mogą być groźne, czułe lub zalotne; łechtać naszą próżność, ale także ranić głębiej i boleśniej niż czyny. Czasem ważne, czasem rzucane przez ramię znaczą niewiele.
proste rzeczowniki
las albo okręt
odrywają się od nas
las odchodzi szybko
za linię horyzontu
okręt odpływa
bez śladu i przyczyny
Są chwile zbyt wielkie na słowa i takie, które trzeba ‘zagadać’ by przetrwać. Wtedy najtrudniej je okiełznać i zapanować nad nimi tak, aby nie wróciły do nas bolesnym bumerangiem.
które wypadły z całości
urywki zdań sentencji
początki refrenu
zapomnianego hymnu
Częściej zapominamy słowa niż obrazy, niepomni na ich moc kreowania rzeczywistości lub zmieniana już istniejącej. Zmagamy się z nimi przez całe życie, zawsze ryzykując porażkę. Słowa uczą nas pokory i nieustępliwości, ćwiczą nasza cierpliwość.
w nadziei że treść się dopełni
że brakujące słowa
wejdą w kalekie zdania
i pewność na którą czekamy
zarzuci kotwicę
Potrzeba mi słów prostych, jasnych, jednoznacznych. Odartych z banału, ale nie znaczenia. Takie słowa to towar deficytowy- wyślizgują się z uścisków niewprawionych w ich używaniu (takich jak ja), ale pod wprawną ręką nielicznych (takich jak Zbigniew Herbert) wydobywają całą swą krasę i potęgę.
Święta to składanie życzeń bliższym, bliskim i dalszym. Nie jest to zadanie proste, przynajmniej dla mnie. Wiję się jak piskorz zmuszając mózg do znalezienia słów prawdziwych, ważnych i prostych, aby ‘życzyć’, a nie ‘złożyć życzenia’.
za jeden wyraz
wyłuskany z piersi jak żebro
za jedno słowo
które mieści się
w granicach mojej skóry 2
Takie przemyślenia i lektury towarzyszyły mi w tym wielkanocnym czasie.
_________________________________________
1.Zbigniew Herbert „Zasypiamy w słowach”
2. Zbigniew Herbert „Chciałbym opisać”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz